Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010

Μη με γράψεις, ξερω τον τάδε αστυνομικό

Πριν λιγο καιρό μου έδωσαν ένα εξώδικο, δικοί μου ανθρωποι να τους το πληρώσω. Βασικά ήρθαν μια ωραία μερα και μου είπαν, ξέρεις μας σταμάτησαν και μας εγραψαν. Κλασική φράση. 
Δε ξέρω γιατί πάντα μας το λένε, ίσως επειδή νομίζουν ότι επειδή είμαστε αστυνομικοί, έχουμε και τη δύναμη να το σβήσουμε, ίσως απλά θέλουν να μας την πουν εμας...

Εγώ αφού πληροφορηθώ τέτοιο νέο, αβίαστα θα ρωτήσω, ποτε, που, τι εγινε ακριβως. Και η τελευταία σημαντική ερώτηση, "τους είπες ότι με ξέρεις;" Αν πουν όχι, πράγμα σπάνιο, θα σηκώσω τους ώμους μου και θα πω  "ε οκ τι θέλεις να σου κάνω τώρα; Πλήρωστο να μην πας δικαστήριο και μην το ξανακάνεις"

Αν πουν ναι, "τους είπα ότι σε ξερω, είσαι φίλος, συγγενής, γαμπρος, κουμπάρος κλπ" τότε  γεννιέται μια φωνούλα μέσα μου που μου λέει, σε αγνόησαν, δε σε σεβάστηκαν και έγραψαν το δικό σου. Και ο δικός μου  ίσως να περιμένει ακριβώς αυτό, να θικτώ ότι δεν μετρησε το όνομά μου.  Άσχημη φάση αυτή.

Οκ τους απαντώ, και κοιτάζω να δω ποιός ήταν ο αστυνομικός που έγραψε τον δικό μου. Αν τον ξέρω προσωπικά ή όχι. Και μετά τους απαντώ "ε οκ τι θέλεις να σου κάνω τώρα; Πλήρωστο να μην πας δικαστήριο και μην το ξανακάνεις".

Διότι έτσι είναι το σωστό να γίνεται. Ο δικός μας να μάθει ότι άμα τον σταματά η αστυνομία, δε θα τη γλυτώσει με το να αναφέρει άλλον αστυνομικό και οι συναδέλφοι να μπορούν να κάνουν τη δουλειά τους χωρίς παρεμβάσεις.  

Τον συνάδελφο τον ξέρω τελικά. Βρεθήκαμε και μαζί καποτε. Δεν μπήκα στον κόπο να τον πάρω τηλέφωνο, ίσως να ένιωθα εγώ πιο άβολα. Σε λίγους μήνες θα ξεχαστεί το πράγμα και δε θα το κρατώ μέσα μου.

Σε ένα ιδανικό σενάριο, όλοι οι αστυνομικοι θα κατάγγελναν όλους ανεξαιρετως και δε θα υπήρχαν πολίτες που θα ένιωθαν σιγουριά ότι αν κάνουν μια παρανομία θα τη γλιτώσουν με το να αναφέρουν ένα όνομα αστυνομικού. 
Υπάρχουν ακόμα πολίτες που πιστευουν ότι οι αστυνομικοί δε γράφουν τους "δικούς" τους. Έτσι είναι μια προσφιλής φραση τους άμα καταγγέλνονται προς τους "τροχαίους". "Τους δικούς σας εντζε γράφετέ τους!" Η προσπάθεια να τους εξηγήσεις όλα τα πιο πάνω φαντάζει τόσο αχρειαστη και ανώφελη που το μόνο που έχεις δύναμη  να τους πεις είναι "να πάτε στο καλό κύριε, έχετε 15 μέρες".


Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Φέρτε του και καμια πίττα σουβλάκια

Υπάρχει κάποιος καινούργιος νόμος που λέει πως άμα το όχημά σου δεν έχει πινακίδες, κατάσχεται και πάει με ρυμουλκό στην Τροχαία. Απ εκεί για να το πάρει ο οδηγός, πρέπει να πληρώσει εξώδικο και τα εξοδα του ρυμουλκού. Εδώ δε θα συζητήσω αν είναι δίκαιος ο νόμος. Αλλά πρέπει να ισχύει ο νόμος για όλους δε νομίζετε;

Δεν πρόλαβα να γράψω ότι κάποτε άμα πρόκειται για αδικήματα δημοσιογράφων, κάποιοι κάνουν τα στραβά μάτια και συνέβη την περασμένη εβδομάδα κάτι που ακόμα ανατριχιάζω άμα το σκέπτομαι. 

Γίνεται να είσαι δημοσιογράφος που καθημερινά κατακρίνεις την αστυνομία στην εφημερίδα σου και εσύ να κυκλοφορείς με μοτοσυκλέττα μεγάλου κυβισμού χωρίς πινακίδες; Νομοταγής πολίτης ε; Και το ωραιότερο; Να σε σταματά υψηλόβαθμος αξιωματικός της τροχαίας στην Αθαλάσσης έξω από του Στεφανή, να καλεί τη μισή τροχαία εκεί και τελικά να μη σου φορτώνουν τη μοτοσυκλέττα; Αλλά να σου φέρνουν πινακίδες να βάλεις πάνω; Εκπλήττωμαι που δεν του φέρανε αυτού του δημοσιογράφου και καμμιά πίττα σουβλάκια και αναψυκτικό, για να μην πω και τίποτα πιο γλαφυρό. Μου το ανέφεραν το περιστατικό συναδέλφοι της Τροχαίας, ακόμα και περαστικός που βρισκόταν κοντά στο σημείο. Οι παρευρισκόμενοι αστυνομικοί και Ζητάδες έμειναν ξεροί από τις εντολές που έπαιρναν από τον ανώτερό τους.

Άμα εμείς οι ίδιοι αστυνομικοί κάνουμε τα τσιράκια των δημοσιογράφων με έτσι φανερό τρόπο, πράγματι τότε δεν έχουμε σωτηρία και ότι μας κάνουν είναι από το κεφάλι μας. Υπεύθυνους καθιστώ τους αξιωματικούς που γλείφουν τα ΜΜΕ, μπας και κάποτε γράψουνε καμμιά αράδα επαινετική γι αυτούς και πάρουνε καμια αστέρα παραπάνω. 

Είναι η πρώτη φορά που ελπίζω να διαβάζουν αυτό το μπλογκ από το Αρχηγείο και να κάνουνε μερικές ερωτήσεις γι αυτό το περιστατικό.

Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Οι δημοσιογράφοι είναι όλοι άσπιλοι

Τι σου είναι αυτοί οι δημοσιογράφοι  ε; Μας βλέπουν αφ' υψηλού οι πλείστοι διότι είναι άλλωστε η τέταρτη εξουσία και ενίοτε και η πρώτη. Μπορούν να μας κρίνουν όλους μας και να αποκαλύψουν ότι πληροφορήθηκαν για σένα κάτι που έκανες, ή κάτι που συνηθίζεις να κάνεις και θα τους φανεί μεμπτό.  Μπορούν να γράφουν και  διάφορα γαργαλιστικά και κανείς να μην τους πεί, αποδειξέ το. Προστατεύω τις πηγές μου σου λένε μετά. Μετά βγάζει μια ανακοίνωση η Ένωση Συντακτών και τους στηριζει σθεναρά για την ελευθερία του τύπου. 

Ευκολότερο είναι να γράφουν σε στήλες σχολίων και να λένε αοριστολογίες για μια ομάδα πολιτών όπως είναι οι αστυνομικοί. Παραδοσιακά αυτοί δεν απαντούν πίσω, δεν υπερασπίζονται τον εαυτό τους και ότι πεις έτσι κι αλλιώς κολλάει πάνω τους, "αστυνομικοί; χμ βέβαια μάλλον το έκαναν, ότι και να τους κατηγορούν"


Άκουσε ο πιο πάνω ότι πηγαίναν και κατεχόμενα στα καζίνα κλπ. Εντάξει αφού το άκουσες σημαίνει είναι αλήθεια. Και να το άκουσες από άλλο αστυνομικό, δε σημαίνει είναι αλήθεια, αλλά αυτό είναι ψηλά γράμματα. 

Εάν, για παράδειγμα, έχουν ακούσει κάτι από τον ταχυδρόμο, το αποδίδουν σε "ημιεπίσημη δήλωση", εάν έχουν περιέλθει σε συνομιλία με έναν ξένο σε ένα μπαρ, μπορούν ευσυνειδήτως να τον περιγράψουν ως "μια πηγή που έχει αποδειχθεί έως τώρα  αλάνθαστη". Είναι μόνο όταν ο δημοσιογράφος αναφέρει μια δική του άποψη, και την οποία θεωρεί δευτερεύουσης σημασίας, τότε την περιγράφει σαν άποψη από "καλά πληροφορημένους κύκλους." Evelyn Waugh

Γιατί δε λένε για άλλα επαγγέλματα;  "Συγκολλητές πάνε σε καζίνο" πχ; Δεν πουλάνε αυτά; Δημοσιογραφοι πάνε σε καζίνο στα κατεχόμενα; Ίσως σε πλαίσια δημοσιογραφικής έρευνας αυστηρά. 
Άμα πρόκειται κάτι για τη δικιά τους την κλίκα πέφτει σκοτάδι πυκνό, σιγή ιχθύος. Ακούσατε ποτέ δημοσιογράφο στην Κύπρο να κατηγορείται για κάτι; Όχι; Να έκαναν κάτι κακό, παράνομο και να το διαβάσατε σε καμμιά εφημερίδα; Κάτι λίγο  πιπεράτο; Είναι εκπληκτικό, οι δημοσιογράφοι στην Κύπρο είναι αμέμπτου ηθικής, ίσως και οι τελευταίοι στυλοβάτες της κοινωνίας μας. 

Δυστυχώς είναι και αυτοί υπόλογοι στην εταιρία που τους εργοδοτεί, και τους ζητά να προβάλουν κάτι να αυξηθεί η τηλεθέαση, να πουληθούν φύλλα. Αν κάτι δε συμφέρει στην εταιρεία τους, θα καλυφθεί. Αν δεν ακολουθούν την πολιτική της εταιρείας θα απολυθούν.   

Ευπρόσδεκτες θα μου είναι ότι πληροφορίες μπορεί να έχετε για δημοσιογράφους και εργαζόμενους στα ΜΜΕ. Μ αρέσει να μαθαίνω  πράγματα βρε παιδί μου, είμαι φιλομαθής. Από το να έχουν παράνομη περγολα στη βεράντα τους, μέχρι του αν χρωστούν εδώ και κεί, αν παίζουν σιεμέ σε σωματεία ή αν κράτησαν από το στρατό μερικές σφαίρες για ενθύμιο. Ισως βγεί και κάτι σημαντικό. Και θα μπαίνουν εδώ όσα έχουν human interest να τα διαβάζουμε όλοι μαζί.