Οι δημοσιογράφοι επιτελούν λειτούργημα, οταν σταθμεύουν σε πεζοδρόμια

Ασφαλώς οι δημοσιογράφοι, ρεπορτερ, καμεραμεν έχουν δουλεια επείγον να επιτελέσουν. Έχουν να καλύψουν σημαντικά γεγονότα και δηλώσεις πολιτικών. Προς Θεού να τους κατάγγελνε η Αστυνομία αυτούς για στάθμευση επί πεζοδρομίου ή σε αναπηρική θέση. Θα γινόταν το σώσε πως τους παρεμποδίζουμε στο έργο τους και στο λειτούργημά τους. Αλλά όταν αστυνομικό όχημα σταθμεύσει κάπου για σίγουρα πιο επείγον δουλειά από τη δική τους, ίσως σε επείγον περιστατικό, όλο και κάποιος πολίτης θα βγαλει μια φώτο, θα τη στείλει σε μια εφημερίδα και τότε οι εκπροσώποι του τύπου διαμαρτύρονται.

Και έτυχε να καταγγελθεί αστυνομικός των δυστυχημάτων με εξώδικο από αξιωματικό επειδή πήγε σε δυστύχημα και στάθμευσε το περιπολικό κάπου και παραπονέθηκε πολίτης. Παράλογα πράματα. Να το σταθμευσει μακριά δε γινεται, φοβόμαστε μην του κάνουνε ζημιά. Να το βάλει κοντά στο περιστατικό ίσως να μην έχει χωρο να το σταθμεύσει. Και να φωνάζει ο πολίτης ότι αργησε ο αστυνομικός και να κάνει γρήγορα να τον εξυπηρετήσει. Κάποια στιγμή διερωτάσαι αν αξίζει να ασχολείσαι με αυτούς.

Ξανά στους δρόμους

Είναι σημαντική μέρα για μένα αυτή σαν αστυνομικό. Είναι η τρίτη φορά που θα κάνουμε εκδήλωση διαμαρτυρίας - η πρώτη ήταν το 2008 και η δευτερη το 2009 - από τότε που προσλήφθηκα αστυνομικός, και αυτό έγινε πριν αρκετα χρόνια. Δεν είναι ότι παλαιότερα δεν είχαμε αιτήματα, πάντοτε θεωρούμασταν οι αδικημένοι από τους δημοσίους υπαλλήλους μια και δικαίωμα απεργίας δεν έχουμε. Άλλο και τούτο.

Απλά μας έλειπε ένας σύνδεσμος, μια οργάνωση που να είναι μαχητική για τα αιτήματά μας. Η γενική άποψη που επικρατούσε και ήταν σε μεγαλο βαθμό αληθινή, ήταν πως όσοι ψηφιζόντουσαν από εμάς για μέλη συνδέσμου, τα κάνανε πλακάκια με την εκάστωτε ηγεσία μας και αντί να κυνηγάνε τα αιτήματά μας, κυνηγούσανε τις προαγωγές. Κάντε τα καλά παιδιά τους έλεγαν, μην ταράζετε τα νερά και θα ανταμοιφθήτε. Η απογοήτευση ήταν γενική και μακροχρόνια για τους αστυνομικούς. Μου έλεγε και ένας συνάδελφός μου, τι ασχολούμαστε κανένας δεν ενδιαφέρεται για μας και ο σύνδεσμός μας ανέκαθεν τα πήγαινε καλά με την ηγεσία μας.

Αποτέλεσμα ήταν να φτάσουμε στο σημείο αντί να αυξάνονται τα όσα κεκτημένα είχαμε, να τα χάνουμε και αυτά, συνήθως για λόγους οικονομικούς από πλευράς του κράτους. Σήμερα όμως φτάσαμε στο παράξενο σημειο να μην αντιμετωπίζουμε άδικες αποφάσεις κάποιου ξένου προς την αστυνομία ατόμου, αλλά του ιδίου του αρχηγού μας. Άμα οι ίδιοι εκπρόσωποι του συνδέσμου μας, απείλουνται με πειθαρχικές καταδίκες, επειδή τρέχουν για τα δικαιώματά μας, αυτό δείχνει πόσο άσχημα την έχουμε. Χαράς το κουράγιο τους θα πρόσθετα, που συνεχίζουν.

Προηγούμενη φορά περπατήσαμε Σαββάτο από το Οικονομικών στο Προεδρικό. Σήμερα στις 11 απευθείας στο Προεδρικό και θάναι λίγο πρόβλημα η ζέστη, αλλά έχω την πεποίθηση ότι θα είμαστε διπλάσιοι από την άλλη φορά. Ο αρχηγος μας ενώνει φαίνεται. Έχω την πεποίθηση επίσης ότι επόμενη φορά πρέπει να πάμε έξω από το Αρχηγείο ή το Υπουργείο Δικαιοσύνης και μέρα καθημερινή, να νιώσουν λίγο την ένταση οι άμεσα προιστάμενοί μας.